Rozpoznaj szkodnika

Osa pospolita – vespa germanica

Aby podjąć się skutecznego zwalczania szkodników na terenie Torunia i okolic polecamy najpierw samodzielnie rozpoznać, z czym mamy do czynienia – wiedza o przeciwniku znacznie ułatwia jego pokonanie. Gryzący aparat gębowy osy charakteryzują silne żuwaczki. Pozostałe cechy tego owada to między innymi krótkie, grube czułki, oczy o złożonej budowie po bokach głowy, dwie pary skrzydeł o zróżnicowanych rozmiarach, trzy pary żółtych odnóży oraz odwłok o kształcie, jakiego nie ma żaden inny insekt. Tylną część ciała wieńczy żądło z silnie alergizującym gruczołem jadowym. Warto przyjrzeć się także odnóżom osy – na ich końcach znajdują się pazurki, dzięki którym owad może swobodnie chodzić po chropowatych powierzchniach – np. korze drzewa. Z łatwością dostrzeżesz nawet z daleka żółto-czarne pasy, którymi pokryty jest tułów. Nietrudno odróżnić ją od pszczoły – osa wygląda bowiem nieco bardziej groźnie, a do tego pozbawiona jest włosków.

Obawiasz się, że w okolicy Twojego domu znajduje się gniazdo os? Klientom z Torunia oferujemy ich skuteczne usuwanie. Siedziba tych owadów zwykle przypomina jeden lub kilka plastrów zbudowanych z heksagonalnych komórek. Pierwszy plaster jest efektem pracy królowej, resztę dobudowują podległe jej robotnice, zachowując przy tym tylko jedno wejście do gniazda. Dorosłe osobniki żywią się nektarem kwiatowym i owocowym sokiem, larwy natomiast opierają swoją dietę na papce mięsnej.

Osa pospolita - wygląd
Szerszeń wygląd

Usuwanie gniazd szerszeni europejskich – rozpoznaj gatunek vespa crabro

Nietrudno spotkać szerszenia tam, gdzie mieszkają ludzie. Podstawą jego diety są mniejsze owady, owoce, a także soki drzew. Użądlenie jest zwykle tak samo niebezpieczne jak użądlenie osy – obydwa insekty posiadają taki sam rodzaj jadu i tę samą ilość wstrzykują podczas żądlenia. Jednak w przypadku szerszenia jest to znacznie bardziej bolesne ze względu na zawartość acetylocholiny w jadzie oraz znacznie większe żądło. Szczególne niebezpieczeństwo stanowią one dla osób uczulonych – silna reakcja alergiczna wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Mitem jest stwierdzenie, że użądlenie szerszenia może zabić dorosłego człowieka, który nie jest uczulony. Faktem natomiast jest to, że użądlenie przez szerszenia bardziej boli i piecze.

Pluskwa domowa – cimex lectularius

Jednym z najbardziej uciążliwych pasożytów jest dla człowieka pluskwa domowa, która najczęściej zagnieżdża się w sypialniach. Zwykle jej obecność jest skutkiem niskiego poziomu higieny, jednak może zostać wniesiona do mieszkania przez domowe zwierzę. Warto zwrócić uwagę na ich wygląd – pół centymetra długości ciała, czerwono-brązowa barwa, która po najedzeniu owada zmienia się w purpurę, czteroczłonowe czułki, czarne pojedyncze oczy. Odnóża zakończone pazurkami ułatwiają pluskwom wspinanie się na przykład po ścianach czy meblach. Ich żer przypomina horror – z kryjówek wychodzą po zmroku i wysysają krew swoich żywicieli. Zwykle zakładają gniazda blisko śpiących gospodarzy, na przykład w materacach, pod tapetą, w ramie łóżka – wszędzie tam, gdzie w dzień jest ciemno.

Pluskwa domowa wygląd
Karaczan, prusak wygląd

Usuwanie karaczanów prusaków blatella germanica

Barwa samca prusaka jest brunatno-żółta, samicy – nieco ciemniejsza. Charakterystyczne długie, cienkie czułki stale się poruszają, ponieważ są narządem zmysłu. Długie odnóża z kolcami na goleniach zakończone są stopami złożonymi z 4 części – na ostatniej znajduje się poduszeczka i pazurki. Taka budowa odnóży umożliwia łatwe poruszanie się po powierzchniach gładkich oraz pionowych. Choć ciało prusaka wyposażone jest w skrzydła, owad nie lata – skrzydeł używa jednak do szybowania i powolnego spadania z wysokości. Występuje w gromadach – zwykle w mieszkaniach lub innych lokalach z centralnym ogrzewaniem. Karaczany potrzebują wody, ochrony przed światłem, a przede wszystkim pożywienia. Żywią się tłuszczem, produktami zbożowymi, ale nie są wybredne i są w stanie zadowolić się praktycznie wszystkim. Lubią ciepło, dlatego chętnie wybierają okolice grzejników, kuchenek czy silnie nagrzewających się urządzeń. Nie znoszą hałasów, zmian temperatury oraz wiatru.

Rozpoznanie karalucha w celu jego zwalczania blatella orientalis

Karaluch w poszukiwaniu jedzenia osiedla się w magazynach, kuchniach, spiżarniach. Jego ciało ma aż 3 cm długości i jest koloru czarno-brązowego, ma długie czułki. W kokonie samica jednorazowo składa od 14 do 16 jaj, w sprzyjającej dla nich temperaturze pokojowej rozwój trwa niecałe 300 dni. Karaluch jest w stanie wyżywić się dosłownie wszystkim. To jedno z nielicznych zwierząt, które trawią keratynę – białko będące budulcem włosów. Na swoje kryjówki zazwyczaj wybiera różnego rodzaju szczeliny i wilgotne miejsca. Niezwykle ważne jest to, że karaluch może przenosić choroby, dlatego pod żadnym pozorem nie należy ich dotykać. W gromadach rozpoznają się wzajemnie za pomocą specyficznych zapachów. Warto wiedzieć, że tam, gdzie bytują karaluchy, w niedalekiej przyszłości będzie ich coraz więcej, dlatego bezwzględnie należy zlecić ich zwalczanie specjalistom od dezynsekcji. Mieszkasz w Toruniu i zauważyłeś u siebie te szkodniki? Zadzwoń do nas!

Karaluch wygląd
Przybyszka amerykańska wygląd

Przybyszka amerykańska – periplaneta americana

Przybyszka amerykańska jest jednym z największych domowych karaczanów – długość ciała przekracza 3,5 cm. Czerwono-brunatny insekt ma dobrze rozwinięte skrzydła z pokrywami. Czułki są dłuższe od całego ciała. Zwykle występuje w klimacie tropikalnym oraz subtropikalnym, jednak ponieważ sprzyja jej wysoka temperatura, występuje także w większych miastach Europy środkowej – na przykład w magazynach lub szklarniach. Spłaszczone kokony o długości około 1 cm chowane są przez samice w kryjówkach bądź glebie.

Pchła – siphonaptera

To owad, który nie posiada skrzydeł, jednak potrafi bardzo wysoko skakać. Żywi się krwią wyssaną po ugryzieniu zwierzęcia – na przykład kota lub psa. Dorosły osobnik przez cały czas bytuje na skórze żywiciela, praktycznie go przy tym nie opuszczając. W 24 godziny spożywa 20 razy więcej krwi niż sama waży. Pchła ludzka wysysa krew bezpośrednio z podskórnych naczyń krwionośnych, atakuje kilka razy w ciągu jednego dnia. Choć nie jest to groźne, istnieje ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej oraz pogorszenia stanu skóry.

Pchła wygląd
Rybik cukrowy wygląd

Rybik cukrowy – lepisma saccharina

To stosunkowo często spotykany insekt, który występuje między innymi w lokalach mieszkalnych oraz na halach produkcyjnych. Z kryjówki wychodzi w nocy, najczęściej wybiera wilgotne pomieszczenia – głównie łazienki czy toalety. Budowa ciała ułatwia mu chowanie się w najróżniejszych, nawet najmniejszych zakamarkach. Dorosły osobnik ma około 1 cm długości, kolor srebrzysty. Rybik żywi się celulozą, glukozą oraz polisacharydami – zje zatem papier, wełnę, skórę, kleje oraz resztki ze stołu. Warto zwrócić uwagę na to, że rybiki nie zagrażają przechowywanej żywności, zjadają raczej to, co spadło na podłogę. Nie gryzą, nie przenoszą chorób. W małych liczbach nie ma sensu ich tępić, jednak duża populacja w mieszkaniu może być uciążliwa.

Mklik mączny – ephestia kuehniella

Szaro-niebieskie przednie skrzydła z czarnymi liniami, jasnoszare, szerokie tylne skrzydła – po tym poznasz mklika mącznego. W czasie spoczynku owad ma skrzydła złożone dachówkowato wzdłuż tułowia. Żywi się różnego rodzaju sypkimi produktami zbożowymi, na przykład mąką, płatkami, kaszą, a do tego także orzechami, kakao czy suszonymi owocami. Naturalnym środowiskiem mklika mącznego jest klimat umiarkowany. W Polsce uważany za niezwykle groźnego szkodnika, którego bezwzględnie należy tępić. Poważne szkody wyrządza w magazynach, sklepach, piekarniach, a także młynach. Chcesz się pozbyć mklika ze swojego zakładu na terenie Torunia lub okolic? Zadzwoń do nas – zwalczanie różnego rodzaju szkodników to nasza specjalność!

Mklik mączny wygląd
Mól ubraniowy wygląd

Mól ubraniowy – tineola bisselliella

Mól to uciążliwy szkodnik, które zwykle pojawia się w domach, mieszkaniach, na strychach, a także w magazynach lub sklepach z ubraniami. Dorosły osobnik nie żywi się – korzysta ze zgromadzonych przez larwy zapasów. Młode osobniki – gąsienice – są bardzo dokuczliwymi szkodnikami. Niszczą odzież, powodują przy tym ogromne straty materialne. Dorosły mól przypomina drobnego motyla, który lata stosunkowo powolnie. Ze względu na awersję do światła, preferuje przebywanie w ciemnych miejscach. Najbardziej narażone na zniszczenie są dywany, tapicerki na meblach, ubrania – zwłaszcza te przechowywane przez długi czas w zamkniętych, zacisznych miejscach, na przykład zimowe płaszcze, które przez pół roku wiszą w szafie bądź na strychu.

Omacnica spichrzanka – plodia interpunctella

Dorosły osobnik omacnicy spichrzanki ma kolory żółtawe, ciemnoczerwone, ceglaste oraz szaroniebieskie. Jaja tego szkodnika są białe i mają niecały milimetr wielkości. Gąsienice po wyjściu mają kolor biały, stopniowo stają się czerwone, zielonkawe i pomarańczowe – w zależności od rodzaju pokarmu. W umiarkowanym klimacie występują dwa pokolenia w roku, w każdym stadium rozwoju omacnica odporna jest na niskie temperatury. Spotkać go można w magazynach, sklepach, a także w domowych kuchniach – na przykład tam, gdzie przechowuje się zioła, suszone owoce, orzechy, produkty zbożowe czy słodycze.

Omacnica spichrzanka wygląd
Skorek pospolity wygląd

Skorek pospolity – forficula auricularia

Choć groźny wygląd budzi lęk, w rzeczywistości skorek pospolity bywa pożyteczny – zwłaszcza dla sadowników. Żywią się bowiem mszycami oraz gąsienicami. Nie jest to gatunek stadny, jednak dorosłe osobniki troskliwą opieką otaczają swoje potomstwo. Spotkasz je w cienistych, wilgotnych miejscach, na przykład pod korą drzew czy kamieniami. Warto zaznaczyć, że skorek nie jest groźny dla człowieka.

Wołek zbożowy – sitophilus granarius

Wołek zbożowy należu do rzędu chrząszczy. Pół centymetra długości ciała o kolorze czarnym z punktowanymi pokrywami skrzydłowymi. Nie posiada skrzydeł błoniastych. Żywi się zmagazynowanym zbożem, a jego larwy rozwijają się w ziarnach – między innymi pszenicy, jęczmienia czy kukurydzy. Nie są jednak wybredne, młode osobniki mogą rozwijać się także w makaronach i suszonym chlebie. Po upływie 40 dni następuje przepoczwarzenie. Ziarno, w którym żerował wołek nie nadaje się do spożycia.

Wołek zbożowy wygląd
Kapturnik zbożowiec
Kapturnik zbożowiec – rhyzopertha dominica

Kapturnik także należy do rzędu chrząszczy. Osobnik długości nieprzekraczającej 3 milimetrów ma brunatno-czerwone ubarwienie. Okrągła głowa ukryta jest pod kapturkowym przedpleczem, skąd zaczerpnięto nazwę gatunku. Jaja składane są na produkty, którymi aktualnie żywią się te szkodniki – na przykład składowane w magazynie ziarno pszenicy. Larwy wylęgają się z jaj po około dwóch tygodniach, następnie przez niecałe trzy miesiące są w stanie larwalnym. Chętnie żerują w ryżu, kukurydzy, gryce, jęczmieniu, owsie, życie, jak również produktach z przetworzonych zbóż. Kapturnik nie pogardzi też nasionami dyni, fasoli lub orzeszków ziemnych.

Trojszyk ulec – tribolium confusum

Długi na około 4 mm chrząszcz występuje w magazynach zboża w Europie Środkowej. Samice składają jaja w ziarnach – tak samo jak wołek zbożowy. W ciągu roku jaja składane są od 4 do nawet 6 razy.

Trojszyk ulec
Trojszyk gryzący
Trojszyk gryzący – tribolium castaneum

Chrząszcz o wielkości od 2,3 do 3,5 mm o kolorze brązowo-czerwonym. Składa 450 jaj, rozwój zajmuje około 20 dni. Dorosły osobnik żyje i żeruje przez półtora roku.

Rozkruszek – acaridae

Maleńkie chrząszcze, których wielkość nie przekracza 3 milimetrów. Ich pokrywy są koloru pomarańczowo-brązowego bądź jasnobrunatnego. Głowa bywa praktycznie czarna. Na ciele rozkruszka znajdują się pojedyncze żółte włoski. Samce posiadają pięcioczłonowe czułki.

Rozkruszek wygląd
Gryzki wygląd
Gryzki – psocoptera

Gryzki żyją w różnych strefach klimatycznych na całej kuli ziemskiej. Największe osobniki osiągają nawet 2 cm długości ciała. Charakterystyczne cechy wyglądu: okrągła głowa, dobrze rozwinięte oczy, 3 przyoczki, bardzo długie czułki, gryzący aparat gębowy. Skrzydła gryzek są transparentne w plamy, tylna para krótsza. Gatunek ten żywi się głównie odpadami organicznymi, porostami, grzybami oraz glonami. Ma różne preferencje związane z miejscem zamieszkiwania – mogą to być na przykład magazyny, zbiory muzealne czy gospodarstwa domowe.

Mucha domowa – musca domestica

Najbardziej pospolity gatunek muchy domowej występuje praktycznie na całym świecie. Życie osobnika trwa około 4 tygodni. W ogrzewanych domach i blokach mucha jest w stanie przezimować w stanie anabiozy. Podczas jesieni zmniejsza się populacja tego owada ze względu na grzybice. Dorosły osobnik odżywia się płynami, twarde pokarmy pobiera po wcześniejszym rozpuszczeniu śliną, co jest także wstępnym etapem trawienia. Mucha domowa stanowi ogromne zagrożenie epidemiologiczne. Z badań naukowych wynika, że choć mucha ma niewielką powierzchnię ciała, jest w stanie przetransportować miliony mikroorganizmów wywołujących najróżniejsze choroby – cholerę, gruźlicę, czerwonkę, salmonellę, paratyfus, dur brzuszny oraz mnóstwo innych. Rozpoznasz ją po dużych oczach, występują praktycznie w każdym domostwie, nawet w takim, gdzie higiena jest na najwyższym poziomie. Istnieje mnóstwo sposobów na walkę z muchą domową. Chcesz postawić na profesjonalne zwalczanie szkodników? Skontaktuj się ze specjalistami od dezynsekcji na terenie Torunia oraz okolic – zapraszamy!

Mucha domowa wygląd
Mrówka faraona wygląd
Mrówka faraona – monomorium pharaonis

Budowa mrówki faraona jest drobna i smukła, długość ciała nie przekracza 2,5 mm. W kwestii żywienia nie jest wybredna – zjada produkty pochodzenia zwierzęcego oraz roślinnego. Chętnie wybierze na przykład mięso, tłuszcz, martwe owady, żywe larwy, pieczywo, słodycze oraz mnóstwo innych produktów, które znajdzie na przykład w mieszkaniu. Choć najchętniej odwiedzają przetwórnie spożywcze, piekarnie, ogrzewane magazyny, restauracje, hotele czy szkoły, zdarza się, że całymi gromadami dokonują inwazji na domy i mieszkania w blokach. Charakterystyczna dla tego gatunku jest silna tendencja do życia w bardzo licznej kolonii. Podobnie jak karaluchy – zwabione atrakcyjnym pokarmem – w danym miejscu coraz bardziej zwiększają swoją liczebność. Ogromna kolonia zajmująca mieszkanie jest niezwykle uciążliwym problemem, ponieważ mrówki są w stanie zniszczyć na przykład panele podłogowe. Należy wtedy bezwzględnie wezwać specjalistę od dezynsekcji. Klientom z Torunia oraz okolic oferujemy skuteczne zwalczanie szkodników – w tym także mrówek faraona.

Szczur wędrowny – rattus norvegicus

Szczur wędrowny jest gryzoniem z rodziny myszowatych. Razem z ogonem może osiągać nawet pół metra długości. Żyje w grupach, które zasiedlają na przykład wilgotne starorzecza oraz doliny rzek. W blokach, domach czy kamienicach najchętniej zamieszkują ciche miejsca – na przykład piwnice, pod podłogami, a nawet w kanałach i urządzeniach kanalizacyjnych. W swoich norach szczury tworzą korytarze, a wydeptane na powierzchni ścieżki łączą wejścia do szczurzych domostw. Zimą gatunek ten rezygnuje z budowy tuneli ze względu na grubą warstwę śniegu. To ogromne zagrożenie dla zapasów żywności, sprzętu elektronicznego oraz zdrowia ludzi. Należy bezwzględnie podjąć się zwalczania tych szkodników z pomocą doświadczonych fachowców od deratyzacji. Widziałeś w swojej piwnicy lub domu w Toruniu kilka szczurów? Zadzwoń do nas!

Szczur wędrowny wygląd
Szczur śniady wygląd
Szczur śniady – rattus rattus

Choć gatunek ten naturalnie występował pierwotnie jedynie na terenach lasów tropikalnych południowej Azji, do jego rozprzestrzenienia po całym świecie doszło za niechlubnym pośrednictwem człowieka. Szczury wchodziły do środków transportu w poszukiwaniu pożywienia – tym sposobem opanowały pozostałe kontynenty. W Polsce liczne gromady szczura śniadego spotkać można głównie w portach morskich. Często wybierają one także strychy, wysokie piętra w budynkach, hale targowe, piwnice, statki, spichrze, a nierzadko także kanały. Doskonale wspina się po krzewach i drzewach – ze względu na pochodzenie z terenów zadrzewionych. Szczur ma chwytne tylne łapy, potrafi skakać na wysokość metra, ale w pływaniu jest gorszy od szczura wędrownego, który jest również większy od śniadego. Potrzebujesz specjalistów od deratyzacji w magazynie lub na strychu w Toruniu? Koniecznie skontaktuj się z nami!

Mysz domowa – mus musculus

To prawdopodobnie najczęściej występujący szkodnik, który chętnie występuje w otoczeniu człowieka. Długość ciała nie przekracza 20 cm, jest smukła, ma zaostrzony pysk oraz wąsy. W pomieszczeniach, gdzie zamieszkują myszy domowe można wyczuć charakterystyczną woń, jak również ślady odchodów. Żyją w stadach, zakładają gniazda, najbardziej aktywne są nocą. Choć teoretycznie obecność kota powinna rozwiązać problem, warto postawić na sprawdzone rozwiązania. Klientom z Torunia oraz okolic oferujemy skuteczną deratyzację.

Mysz domowa wygląd
Mysz polna wygląd
Mysz polna – apodemus agrarius

Środowiskiem naturalnym dla myszy polnej są różne pola, łąki, brzegi lasów, przydrożne zarośla, ogrody i parki. W Polsce spotkać ją można praktycznie wszędzie oprócz Tatr oraz Podhala. Aktywna przez całą dobę, zdecydowanie częściej żeruje w ciągu dnia w porównaniu ze spokrewnionymi gatunkami. Preferuje niezbyt głębokie i nieskomplikowane nory samodzielnie wykopywane. Zimą migruje do stogów zboża, stodół lub kopców ziemniaków i buraków. Stanowi zagrożenie dla zbiorów, dlatego warto zdecydować się na skuteczne zwalczanie tego szkodnika. Zapraszamy Klientów z Torunia i okolic!

Kret europejski – talpa europaea

Kreta europejskiego spotkać można na polach oraz łąkach zarówno w Europie, jak i Azji Środkowej. W Polsce gatunek objęto częściową ochroną. Dzięki szerokim, silnym łapom z pazurami doskonale radzą sobie z kopaniem podziemnych tuneli. Jego dietę stanowią dżdżownice, larwy, niewielkie kręgowce – znajduje je za pomocą czułego słuchu i włosów czuciowych na pysku oraz ogonie. Charakterystyczne kopce są skutkiem ingerencji kreta – po tym można ocenić, czy w ogrodzie bądź na polu występuje jakiś osobnik. Dżdżownice spulchniają glebę i czynią ją żyźniejszą, dlatego spożywające je krety uznaje się za szkodniki.

Kret europejski wygląd
Nornica wygląd
Nornica – myodes glareolus

Nornica – często błędnie mylona z myszą domową – należy do rodziny chomikowatych i jest jej najliczniejszym reprezentantem na terenie Polski. Jest bardzo mała – długość ciała to zwykle około 10 cm. Poznasz ją po dużych oczach, delikatnie zaostrzonych pyszczku z wąsami, a także dużych, zaokrąglonych uszach. Podobnie jak inne szkodniki preferuje nocny tryb życia, choć również w ciągu dnia poszukuje pokarmu. Kopie podziemne korytarze w okolicach źródła pożywienia. Często wybiera na przykład leżące pnie drzew, które gwarantują kryjówkę w razie ewentualnego niebezpieczeństwa.